To miała być łatwizna. Ciekawe okoliczności przyrody, wiejski krajobraz i urocza modelka. Jak do tej pory brzmi nieźle, prawda? Schody zaczęły się, kiedy modelka miała rozpocząć pozowanie, czyli w moim wyobrażeniu, na zawołanie przybiera rozmarzony wyraz twarzy albo głęboko zamyślony. O, albo na przykład znudzony… ale tak profesjonalnie znudzony…

Takie było założenie. I pozostało w sferze założeń… Jak się okazało, życie szybko weryfikuje nastawienia, plany i przekonania. Nie inaczej było w tym przypadku. Pozostało mi przystosować się do zastanych okoliczności…

No, nie żebym był niezadowolony z efektu… Ważne, że mogłem potarzać się ze śmiechu w tym, w czym zazwyczaj tarzają się kucyki (wtajemniczeni znawcy bajek wiedzą o co chodzi… Bajek, nie kucyków… No i nie…, to nie to o czym myślicie…)

Jednak nagroda za moje nieustające wysiłki była słodka niczym plantacja jabłek…

Żarty żartami, ale zawsze przychodzi moment, gdy trzeba odetchnąć…