Według legendy kaplica Matki Bożej Wszystkich Strapionych Radość została postawiona w miejscu wytryśnięcia świętego źródła. Źródło bije do dzisiaj i choć pierwotna, XIX-wieczna kaplica została spalona w 2016 roku, na jej miejscu szybko postawiono drugą. I trzeba przyznać, że ładna jest. To pewnie przez te kolory. Gdyby nie one pojechałbym dalej nie zatrzymując się, tym bardziej, że kapliczka położona jest spory kawałek od drogi, pośród pól. 

Z pobliskich drzew poderwali się strażnicy, gdy tylko wysiadłem z samochodu. Dwa myszołowy z piskiem, krążąc oddaliły się w stronę zabudowań leżącej nieopodal wsi. Pewnie alarmując mieszkańców – tak na wszelki wypadek, gdyby jakiś półgłówek znów zapragnął spalić świętą wodę…

Chodziłem wokół, tak zauroczony barwnym przybytkiem, że początkowo w ogóle nie zwróciłem uwagi na wiatr i dojmujący chłód. Dopiero po jakimś czasie dotarło do mnie przez receptory w skórze, jak niesprzyjające warunki panują wokół. Po kilkunastu minutach w zgrabiałych od mrozu dłoniach ledwo trzymałem aparat. Nie jest dziwne zatem, że w takich warunkach przez myśl mi nawet nie przeszło, by zaczerpnąć stojącym obok wylotu źródełka kubeczkiem przenajświętszej wody, która z całą pewnością zmyłaby wszelkie dręczące moją głowę i duszę strapienia, napełniając każdą komórkę ciała i każdą myśl rodzącą się w mej głowie, wszechogarniającą radością…

No cóż… Może następnym razem. Wiem gdzie jej szukać. Tymczasem w Nowy Rok wejdę ze starym bagażem codziennych zmartwień i marzeń. 

Wszystkim Wam życzę, byście w nadchodzącym 2021 roku odnaleźli na swych drogach własne źródła krystalicznie czystej radości!